24 mrt 2015 – Eerste verslag Monique missie 2015
Op 17 maart is onze voorzitter Monique begonnen aan haar 3 maanden durende ‘Missie Tanzania 2015’. Na een vliegreis van 14 uur en een direct aansluitende autorit van 13 uur, is ze op 18 maart aangekomen Uwemba. De reis van Dar es Salaam naar Peramiho legde Monique af met Sr. Rosann, Sr. Angela en Sr. Caridad. Wie de laatste twee genoemden zijn en waarom zij in de auto zaten lees je onder het kopje ‘Verkiezingen in Peramiho’.
Hieronder volgt het eerste verslag van Monique. Je kunt Monique ook volgen via Facebook en of Twitter.
Lonne Moonen
Als eerste heb ik Lonne Moonen begroet en gezien dat het goed met haar gaat. Lonne is de dochter van Gé en Rianne Moonen. Beide zijn in 2014 mee geweest tijdens onze sponsorreis naar Peramiho. Lonne studeert Orthopedagogiek aan de Karel de Grote-Hogeschool in Antwerpen. Ze moest nu moest stage gaan lopen. Ze wilde deze stage in het buitenland doen en is door haar vader en moeder bij Stichting Peramiho en het weeshuis in Uwemba uitgekomen. Hier loopt ze nu haar stage van 4 ½ maand. Lonne is op 29 januari naar Tanzania vertrokken.
Verbouwingsactiviteiten
De volgende dag heb ik in Uwemba de verbouwingswerkzaamheden van ons nieuwe project, de inrichting van een operatiekamer, bekeken. Ik ben onder de indruk
‘Deutsche Gründlichkeit’
Er is hard gewerkt en er is inmiddels flink gesloopt. En daar heb je hier grof geweld voor nodig. Het gebouw is namelijk in de jaren 30 gebouwd door de eerste Duitse Benedictijnse monniken. Er dat is gedaan onder het motto ‘Deutsche Gründlichkeit’. Het is een stabiel gebouw met super dikke muren. En in die dikke muren moesten nu nieuwe doorgangen worden gemaakt. En behoorlijk karwei maar het is gelukt. Tenminste, het maken van de gaten wel. Maar ik heb alle vertrouwen in een goed afloop 😉
Clarence, de jonge architect, die uit naam van de zuster de bouw van de kleuterschool heeft begeleid, is ook voor dit project de ‘supervisor’. En hij doet het goed.
Helling
Niet alleen binnen, maar ook buiten worden werkzaamheden verricht. Buiten het gebouw wordt gewerkt aan de bouw van een helling. Deze is om iemand die niet kan lopen toch naar de eerste etage te transporteren en vice versa. Een lift is hier geen optie.
Echografie
Sr. Johanna is nog steeds de koning(in) te rijk met het echoapparaat dat het ziekenhuis door Stichting Peramiho heeft kunnen aanschaffen. Ze is dankbaar voor het feit dat ze zwangere vrouwen nu vroegtijdig kan onderzoeken. Hiermee zijn al levens gered. Met de echografie kan worden bekeken hoe de gezondheid en de ligging van de foetus is. Zo kan vooraf worden vastgesteld of er zich problemen bij de bevalling kunnen voordoen. Omdat het St. Anna’s Health Centre nu geen keizersneden kan uitvoeren, wordt de zwanger moeder in kwestie vroegtijdig naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis verwezen waar keizersneden wel mogelijk zijn. Dit ziekenhuis ligt 45 kilometer verderop.
Als ik aanwezig ben staat er net een echografie gepland, nummer 245. Ik mag van de aanstaande moeder aanwezig zijn bij het onderzoek. Ik zag dat Sr. Johanna heel goed wist waar ze mee bezig was. Ik vroeg de zwanger vrouw hoe lang ze zwanger was. 8 maanden was haar antwoord. Daar moet je niet op vertrouwen houdt Sr. Johanna me voor, de meeste keren klopt er niets van. Ik zal wel even checken, en ze duwt op een paar knopjes en ik zie op het scherm dat ze een lijn trekt om te meten. 30 weken en drie dagen is binnen een minuut haar antwoord en ze wijst op het scherm. En daar staat het inderdaad. Ik ben onder de indruk.
Pret-echo en de prijs
Voor alle duidelijkheid, de zogenoemde ‘pret-echo’s’ die wij in Nederland kennen, worden hier niet gemaakt. De vrouwen hier zijn al blij als ze één echo kunnen betalen. Want ja dat moeten ze betalen. Voor niets gaat alleen de zon op, ook in Tanzania. Met de opbrengsten kan het health centre de onkosten betalen en andere dingen doen. Een echo kost in het St. Anna’s Health Centre 5000 Tanzaniaanse Shilling, dat is ongeveer euro 2,50.
Na de lunch is het tijd om verder te reizen naar de eindbestemming: het weeshuis in Mji Mwema. Dit keer een korte reis, eentje van iets minder dan 4 uur 😉
De kinderen wisten dat ik zou komen maar niet precies wanneer. Dus toen ik mijn hoofd om de hoek stak hoorde ik van mond tot mond gaan…Monique amefika (Monique, ze komt er aan) en ze kwamen massaal aanrennen. Een warm welkom. Ik verlaat mijn reisgenoten snel en heb alleen nog maar oog voor de kinderen. Er zijn veel nieuwe kinderen, maar ook heel veel bekende gezichten. Het wordt een hele klus om alle namen van buiten te leren. Ik geniet van alle gezichten en meteen weet ik weer waarom ik hier wil zijn…mijn liefde en aandacht geven aan heel veel kinderen die het zonder een vader en/of moeder moeten doen. Vele van deze kinderen zijn letterlijk en figuurlijk weggegooid. En dat verdient niemand. Ik wil ze laten zien dat ze er toe doen.
Verkiezingen in Peramiho
Zondag 22 maart is een nieuwe moeder-overste gekozen. Sr. Rosann was aan het einde van haar tweede termijn. Bij deze orde wordt de moeder-overste gekozen. Eerst voor een termijn van 5 jaar, daarna (mits je het goed doet) voor een tweede termijn van 3 jaar. Dan bestaat er nog een mogelijkheid dat deze persoon wordt gekozen voor een derde periode van maximaal 2 jaar. Maar dat is nu niet gebeurd. Er is democratisch gekozen voor Sr. Ruth Bartonico. Zij gaat de komende 5 jaar de orde in Peramiho leiden. Sr. Ruth is van Filipijnse afkomst. Ze werkt op dit moment als moeder-overste in Oeganda.
Wat de toekomstplannen voor Sr. Rosann zijn, dat is nog niet bekend. Op dit moment is Sr. Angela in Peramiho aanwezig. Sr. Angela is de leidinggevende van alle Missionary Bendictine Sisters over de hele wereld. Ze zijn actief in 26 landen. Onder de zusters bevinden zich 53 nationaliteiten. Waar Sr. Rosann wordt geplaatst is nog niet bekend. Dat wordt van hoger hand (oa door Sr. Angela) bekeken. Misschien blijft ze in Peramiho, misschien wordt ze wel ergens anders geplaatst. Komt tijd komt raad. Tot juni zal Sr. Rosann haar taak als moeder-overste uitvoeren en de zaken overdragen aan de nieuwe leider.
Administratie, spelen en lesgeven
Omdat ook Sr. Daniëla, de leidinggevende van het weeshuis, gedurende het eerste weekend naar Peramiho moet voor de verkiezing, vraagt ze mij om de documenten van de kinderen bij te werken. Daar is ze door de drukke werkzaamheden van de verhuizing van alle kinderen van het oude naar het nieuwe weeshuis nog niet aan toe gekomen. Een mooie manier voor mij om alle namen, leeftijden en familierelaties te leren. Daarnaast heb ik volop met de kinderen gespeeld, leren zij mij Swahili en leer ik hen Engels. Ook met de 3 mama’s die in de huizen met de kinderen wonen heb ik meteen een goede klik. Eentje ken ik al van vorig jaar. Dus dat gaat goed.
Mijn stekje
Ik verblijf in het oude huis dat naast het weeshuis staat. Hier woonden vroeger de nonnen. Maar omdat er een nieuw klooster is gebouwd zijn zij verhuisd en slaap ik alleen in dit huis. Het was niet meer gezellig ingericht maar na een paar dagen heb ik er ‘mijn’ thuis van gemaakt. We hebben een hele grote tafel laten aanrukken en de mama’s hebben al samen met mij ontbeten. Heel gezellig.
All you need is love
Ik heb het al op Facebook geschreven: waar ik van droomde om te geven is uitgekomen. Maar nog mooier is om te merken dat ik dat na een paar dagen al meervoudig terug heb gekregen. En dat is zo intens om mee te maken. Hier had ik niet van durven dromen!
Lieve groetjes vanuit Mji Mwema, Tanzania.
Monique
Reageren is niet mogelijk