Ambassadeurs

Hans is geboren te Utrecht op 4 oktober 1956. Getrouwd met Karen (†) en vader van twee zoons en een dochter. Hans is 19 jaar professioneel doelman geweest bij FC Utrecht, Nottingham Forest en PSV. Hij is maar liefst 73 maal voor het Nederlands Elftal uitgekomen. Verder heeft hij 3 KNVB bekers gewonnen en is hij in 1988 Europees Kampioen geworden met PSV en Oranje. Hans is nu actief als zelfstandig ondernemer: als eigenaar van HvB management.

Hans over onze stichting:
“Waarom draag ik de stichting een warm hart toe? Vanaf 1994 ben ik ambassadeur van SOS kinderdorpen. Voor deze organisatie ben ik ook op werkbezoek geweest in derde wereld landen. Ik heb de vaak moeilijke omstandigheden met eigen ogen gezien. Indrukwekkend. Dat beeld vergeet je nooit meer. Toen Monique mij in 2010 mailde, met de vraag of ik gastspreker wilde zijn op de netwerk-/benefietavond Business4Benefit van de stichting, heb ik hier geen moment over hoeven nadenken. Het was niet alleen ‘in de buurt’, ik woonde toen in Leende, maar vooral omdat de activiteiten van Monique en Leon mij enorm aanspreken.

Mijn overtuiging is dat succes maakbaar is; voor een persoon en voor een organisatie. Mensen kun je alleen inspireren en stimuleren. Motivatie komt bij mensen zelf vandaan. De mensen achter de stichting hebben de motivatie om iets goeds te doen in Tanzania. Als ik daar een steentje aan kan bijdragen door anderen te inspireren en stimuleren dan doe ik dat heel graag. Ik roep anderen dan ook op om de stichting een helpende hand te reiken”.

Sharon Walraven is een van Nederlands bekendste rolstoeltennisters. Daarvoor reisde ze de hele wereld rond. Zo’n zes maanden per jaar.

Sharon is pas op haar 23e jaar in een rolstoel terechtgekomen door een val op de schaatsbaan. Daarna heeft ze veel complicaties opgelopen in het ziekenhuis met als resultaat een dwarslaesie. Sharon: “Als je zoiets overkomt dan val je eerst wel in een zwart gat maar al gauw werd het voor mij duidelijk dat ik weer wilde sporten. In Nederland krijg je die kans ook en kun je weer verder met je leven. Daardoor werd mijn droom Goud op de Olympische spelen toch nog werkelijkheid ondanks mijn handicap.”

Sharon over de stichting:
Hoe anders is dit voor kinderen in Afrika. Het leven is daar al zwaar genoeg zonder handicap dus als je dan ook nog iets gaat mankeren kunnen een aantal eenvoudige hulpmiddelen al een wereld van verschil maken. Ik heb dan ook een ongelofelijke bewondering gekregen voor Monique die daadwerkelijk hulp biedt op plaatsen waar het zo hard nodig is.

Gé Moonen, geboren 25 november 1966. Getrouwd met Rianne en vader van 3 dochters. Hij was eigenaar van het familiebedrijf Moonen Packaging in Weert.

Gé over de stichting:
“Als eigenaar van Moonen Packaging ben ik in 2011 door Monique gevraagd om een presentatie over duurzaamheid te geven voor de Spinn-inn Marathon 2011. Als duurzame ondernemer was ik toen geraakt door de manier waarop Monique zich inspant in en voor Tanzania. Vooral de manier waarop ze de donaties inzetten paste precies binnen ons duurzaam beleid. De donaties worden niet gewoon geschonken maar besteed aan het helpen van de lokale bevolking om zelf in hun voorzieningen te kunnen voorzien. De stichting zorgt voor een duurzame verbetering van de levensomstandigheden en een beter toekomstperspectief voor de mensen in de regio’s in Tanzania waar ze actief zijn. Dit alles onder het motto: ‘je kunt ze beter leren vissen dan ze steeds vis te geven’.”

Rianne Moonen is geboren in 1969. Getrouwd met Gé Moonen en moeder van hun 3 dochters. Rianne is werkzaam als communicatieadviseur. Samen met haar man heeft Rianne ook deelgenomen aan de reis naar Peramiho in 2014. Daar zag zij met eigen ogen hoe Stichting Peramiho handelt in het Zuid-Tanzaniaanse land.

Rianne over de stichting:
“Een vol, mooi, luxe en hectisch leven in een Westerse wereld, waar mensen wel eens de neiging hebben zichzelf in volle vaart voorbij te rennen en te klagen als iets hun gemakkelijke, georganiseerde leven, ‘rechten’ of welvaartsniveau bedreigt. Maar wat als je ergens woont waar je eerste levensbehoeften niet vanzelfsprekend worden vervuld? Als je niet de mogelijkheid hebt om plannen te maken voor je toekomst, omdat er maar weinig rechten zijn waarop je terug kunt vallen en die toekomst helemaal niet zo rooskleurig en zeker is? Dan moet het toch een goed gevoel zijn dat er ergens iemand is die het zich voldoende aantrekt om er ook echt iets aan te doen.

De mensen van de stichting doen dit en steken hier gigantisch veel tijd en moeite in. Hulp geven waar het echt nodig is en waar de mensen in dit afgelegen gebied in Zuid-Tanzania zelf om vragen. Hoewel de projecten niet zouden kunnen slagen zonder hun financiële inbreng en kennis, wordt van de mensen die gebruikmaken van de hulp wel degelijk eigen inbreng en verantwoordelijkheid verlangd. Dat is goed, heb ik ter plaatse kunnen zien. Het versterkt het besef van wat er nodig is om de hulp om te zetten naar duurzame oplossingen voor hun eigen toekomst en het versterkt hun gevoel van saamhorigheid en eigenwaarde.

Als je op deze manier, goed doordacht, je hulp inzet, dan heb je het volgens mij goed begrepen. En het is mooi om daar, op wat voor manier dan ook, een bijdrage aan te kunnen leveren.”

Thamara Winters is geboren in 1987. Zij is getrouwd met Jeroen en sinds augustus 2014 moeder van zoontje Floris. Thamara is in haar dagelijkse leven werkzaam als Intensive Care verpleegkundige. Daarnaast is ze actief binnen de politiek, is ze creatief kok en styliste in hart en nieren.

Thamara over de stichting:
'Big things often have small beginnings' "Jammer genoeg beschikt niet iedereen in deze wereld over de voor ons ' zo vanzelfsprekende' basisbehoeften. Laat staan dat we allemaal dezelfde kansen en mogelijkheden krijgen. Maar wat hebben we wel? Mensen die zich met hart en ziel inzetten voor dit goede doel. Zoals Monique. Ik heb Monique leren kennen tijdens het opzetten van het culinair initiatief 'Weert aan tafel', waarmee een bijdrage werd verzameld voor de projecten van de stichting. De inzet, gedrevenheid en betrokkenheid voor en met de bevolking in Zuid-Tanzania die ik ervaren heb, is hartverwarmend. Ik was al betrokken, maar toen ik zwanger werd ben ik nog meer betrokken geraakt.

Monique en haar team dragen de stichting en alles is puur, eerlijk en vertrouwd. Voor 1000% zetten ze zich in om van iedere actie een succes te maken om vervolgens de mensen in Zuid-Tanzania zo goed mogelijk te kunnen helpen. Mijn respect en vertrouwen is gewonnen en waar ik een steentje bij kan dragen zal ik dit met alle liefde doen.”

Mark is geboren in 1983 in Weert en is meubelmaker van beroep. Vanaf de 1e editie van de Spinn-inn Marathon in 2011 heeft Mark zijn hart verloren aan de stichting en is sinds die tijd een van de vaste betrouwbare vrijwilligers. Vanaf dag één van de eerste spinn-inn Marathon heeft Mark zich gedragen als een echte ambassadeur. Hij is vanaf de 1e minuut aanwezig tijdens de opbouw van onze evenementen en gaat pas naar huis als alles is opgeruimd. Daarnaast ‘liked’ en deelt hij alles van de stichting op Social Media. Hij brengt onze stichting en onze doelen op allerlei manieren positief onder de aandacht.

Tijdens de Spinn-inn Marathon 2015 hebben we Mark gevraagd om ambassadeur van onze stichting te worden. En hij heeft JA gezegd.

Mark over de stichting:
“Wij vinden het hier in onze westerse wereld vanzelfsprekend dat we alles hebben en zo kunnen halen, zoals schoon en veilig drinkwater of een goed ziekenhuis waar we zo zijn. Dat is in Zuid-Tanzania heel een ander verhaal. Toen ik in 2010 geleden hoorde over de stichting en wat deze allemaal in Tanzania realiseert, wilde ik op één of andere manier helpen. Op die manier kon ik me ook inzetten voor de mensen daar. En dat doe ik nog steeds met heel veel plezier.”

Jeanette Dohmen-van der Heijden is getrouwd met Hans Dohmen. Ze was IC/CCU verpleegkundige. Ze is ruim 24 jaar werkzaam geweest in de gezondheidszorg. Daarna besloot ze het roer om te gooien. Kunst liep als een rode draad door haar leven. Na een opleiding in deze branche te hebben gevolgd nam zij in 2004 Venduehuis Dickhaut in Maastricht over.

Jeanette over de stichting:
"Bij toeval las ik in 2010 een krantenartikel over (toen nog) Stichting Peramiho. Ik besloot contact op te nemen met Monique en raakte onder de indruk van wat zij al in korte tijd met hun passie, gedrevenheid en professionaliteit hadden gerealiseerd. Gezien mijn achtergrond spraken mij de doelen erg aan. Het waterproject is natuurlijk het belangrijkste, omdat water een eerste levensbehoefte is. Iets voor de medemens kunnen betekenen is toch het mooiste wat er is. Mijn motto is dan ook: Wie goed doet goed ontmoet. Monique gaf er zelfs haar baan voor op. Ik hoop op veel gulle gevers zodat zij hun idealen kunnen verwezenlijken. Dan zijn niet alleen zij, maar ook de medemensen in Zuid-Tanzania erg gelukkig."

Hans van de Loo is getrouwd met Annelies Hoek en vader van hun twee kinderen. Ruim drie decennia is hij verbonden geweest met het St. Jans Gasthuis in Weert, als internist en tropenarts. Niet alleen in Weert, maar ook in Afrika was hij in die hoedanigheid zeer actief. Afrika loopt als een rode draad door zijn carrière. Hij heeft jarenlang gewerkt in diverse Afrikaanse landen, waaronder Tanzania. Hij weet als geen ander hoe hard daar hulp op het gebied van gezondheidszorg nodig is. De band met Afrika is na zijn pensionering gebleven.

Hans over de stichting:
“Waarom draag ik de stichting een warm hart toe? De kracht van van deze stichting ligt in het feit dat zij zich inzet in een afgelegen gebied van Tanzania. Ik heb jaren in Tanzania gewerkt. Ik weet als geen ander hoe afgezonderd dat gebied van de ‘buitenwereld’ ligt.

Belangrijk vind ik ook dat Monique met haar expertise en knowhow als fysiotherapeute mensen weer op de been krijgt, waardoor hun zelfredzaamheid wordt vergroot. Hierdoor krijgen ze vaak de mogelijkheid weer deel te nemen aan de maatschappij. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat het leveren van een bijdrage aan zo’n goed doel bijdraagt aan je eigen geluk. Geven is meer dan krijgen.

Denk bij uw jubileum eens aan een goed doel in plaats van het krijgen van vele flessen ‘chateau migraine’. U krijgt er alleen hoofdpijn van en u helpt er niemand mee.Het is een eer dat ik mee mag doen, want het geeft mij meer levensvreugde. We mogen blij zijn dat er mensen zijn, zoals Monique, waaraan wij mogen bijdragen.”

Diederik is geboren in 1962. Hij is getrouwd en vader van vier kinderen. Na zijn studie aan Nijerode, heeft hij voor vervolgstudie en werk jarenlang in het buitenland gewoond. Hij bekleedt al ruim 15 jaar internationale directie functies in de verpakkings-, inkt- en de grafische industrie. Als een van de eersten bracht Diederik (toen nog genaamd) Stichting Peramiho onder de aandacht van een groot publiek tijdens een personeelsfeest van een groot bedrijf waar hij toen directeur van was. Zijn interesse voor de stichting heeft zich vervolgens voortgezet in het ambassadeursschap van de stichting welke functie hij sinds 2010 bekleed.

Diederik over de stichting:
“Tijdens mijn werkzaamheden bij Roto Smeets Weert bv wilden we als traditioneel Weerts bedrijf om meerdere redenen naar buiten toe een teken maken. We kozen o.a. voor de Stichting Peramiho.

Oprichters Monique en Leon hielden eerder in 2010 een pakkende en sprankelende presentatie over hun passie: Zelf actief hulp verlenen aan mensen in een afgelegen regio van Tanzania (Peramiho). Monique deed dat al enkele malen door heel gul haar vakantie op te offeren om als fysiotherapeute ter plekke mensen te helpen. De stichting maakt dat nu allemaal veel breder, groter en professioneler.

Ook in mijn huidige positie als ondernemer zal ik de stichting blijven steunen. Zo weet je dat de hulp die je geeft direct bij het gekozen doel aankomt. Er is nog veel te doen, maar door Monique en de andere bestuursleden gebeurt dat ook. En wij allen kunnen die hulp effectiever maken door deze stichting royaal te ondersteunen.”

Van 2006 tot en met april 2013 was de heer Anton Kirkels wethouder van de gemeente Weert. Anton Kirkels is getrouwd met Jet Verberne en Woont in Weert. Van maart 2011 tot maart 2019 was hij lid van de Provinciale Staten Limburg.

Anton over de stichting:
“Ik heb een sterke verbondenheid met Afrika omdat ik daar zelf gewoond en gewerkt heb. Water, een van de belangrijkste aspecten van ons bestaan. Ik heb destijds daar zelf ervaren wat de noodzaak van schoon en veilig drinkwater is. Ontwikkelingssamenwerking is mede daarvoor hard nodig. De doelstellingen van de stichting, waaronder het realiseren van waterprojecten en de daarbij behorende persoonlijke inzet van Monique zouden mijns inziens gedragen moeten worden door velen”, aldus Anton Kirkels. auto, maar betrokkenheid en eerlijk delen centraal stellen. In onze samenleving, waar we alleen maar kunnen klagen over luxe-problemen, is dat geweldig. Daarom beveel ik iedereen aan hen te steunen.”