Waterput Parangu

Van september 2011 tot en met februari 2012 hebben we elf waterputten gerealiseerd. Tien in het dorpje Likuyufusi en een elfde put in het dorpje Parangu.

De waterpoel vooraf

Parangu
Parangu is het dorp van ‘onze’ fundi, de metselaar, die de putten in Likuyufusi heeft gebouwd. Hij heeft ons gevraagd of we ook hem en 34 andere huishoudens wilden helpen een veilige waterput te bouwen, en dat hebben we natuurlijk gedaan.

Parangu is nog meer geïsoleerd dan Likyufusi. Parangu ligt ongeveer 8 kilometer van Peramiho. Het ligt nog meer in de bush, verder verwijderd van de bewoonde wereld. Er loopt geen verharde weg naar en door het dorp. Openbaar vervoer is alleen mogelijk middels bodaboda’s, brommertaxi’s. Geen daladala’s (publieke busjes) dus van en naar Parangu. Er is geen elektriciteit en er zijn geen winkels. Als de mensen naar de winkel of de markt willen dan is het dichtstbijzijnde dorp Peramiho. En daar moet iedereen dan of te voet of met een fiets naar toe. Een enkeling kan bodaboda betalen (Sh.3000/ €1,35).

In eigen beheer
Aangezien onze coördinator van alle andere putten vakantie had hebben we besloten dit project zelf te coördineren, in samenwerking met de fundi. De communicatie verliep buitengewoon goed. Het was een kleurrijke mengeling van Swahili, Engels en handen en voeten. Maar we begrepen elkaar en dat was het belangrijkste. We konden dit gemakkelijk zelf coördineren omdat we uit ervaring wisten wat er nodig is en wat het materiaal ongeveer kost.

Start, dag 1
Op 30 januari 2012 zijn we van start gegaan met de bouw van deze 11e waterput. Alle materialen zijn gehaald met een geweldige oude, oranje vrachtwagen. Monique was hier bij aanwezig. Tijdens deze dag heeft de vrachtwagen zich 5x vastgereden en hebben ze hem 5x moeten uitgraven. Maar uiteindelijk waren alle materialen, zoals cement, stenen en zand, ter plaatse.

Dag 2
Dag twee, 31 januari, was een indrukwekkende dag. Het was er een drukte van jewelste. Bij deze put waren het de mannen die aan het graven waren. De waterpoel moest eerst leeggemaakt worden. Hoe doe je dat als het water constant stroomt? Gewoon een dam bouwen van leem, die er in de grond zit. Deze dam werd in het midden gebouwd. Doordat het water gewoon uit de bronnen blijft stromen moest er om de zoveel tijd het water uit de poel worden geschept.

Daarna kwamen de vrouwen. Zij hebben de stenen aangesjouwd. Zelfs de hele kleintjes hielpen mee! Erg vertederend.

Dag 3
Dag drie was een zonovergoten dag zonder regen. Dat is prettig als je iets wilt metselen maar in de regentijd moet er wel rekening mee worden gehouden. De put krijgt vorm. Het gedeelte waar de vrouwen later hun water kunnen halen is bijna klaar. De ‘ruwbouw’ staat er. Het is een geweldige constructie en we zijn dan ook erg benieuwd naar het eindresultaat. Iedereen is in ieder geval nu al erg blij en wederom werd er vandaag veel gezongen en gedanst. Er waren zo’n 60 mensen vandaag actief bij deze put.

Iedere poel/put heeft hier een naam. Vaak de naam van de buurt of omgeving. Monique heeft als grap geopperd dat een nieuwe put een nieuwe naam moet krijgen. Tijdens de afsluitende werkzaamheden van de dag gooit een van de voormannen dit in de groep. En de put krijgt een nieuwe naam: de put krijgt haar naam. Waarschijnlijk de eerste put in Tanzania die Monique heet.

Dag 4
Op dag vier is de put afgesmeerd tot een mooie gladde put. Dit gedeelte, waar uiteindelijk het water kan worden opgehaald, is nu klaar. Het ziet er prachtig uit. Een klein kunstwerkje. De helft van de poel staat nog vol water. Hier kunnen de vrouwen en kinderen ondertussen hun water nog halen.

Dag 5
Dag vijf, 3 februari, was een rustige dag. Het was vandaag minder druk dan gewend. Veel mannen waren op het veld bezig. Het heeft weer enkele malen geregend (gelukkig meestal ’s nachts) en dan moet er op het veld gewerkt worden. De fundi heeft vandaag wel aan de tank gewerkt. Deze is nu helemaal dichtgemetseld.

Dag 6
6 februari, dag zes, laatste dag. De fundi heeft in het weekend een mooie deksel gemaakt. Hierop heeft hij dit keer ook ons website adres erop geschreven. Grappig! De dag verloopt voorspoedig en de locatie is niet meer terug te herkennen. Met grote natuurlijke keien is de waterpoel dicht gelegd en met natuurlijk leem dichtgesmeerd. Daarna aangevuld met zand. Het is een mooie locatie geworden met schoon en veilig drinkwater.

 
Met heel veel muziek, dans en gezang is de put in gebruik genomen. Het was een ware happening.

Anno 2014
In mei 2014 hebben we een sponsorreis naar Peramiho georganiseerd. Negen mensen hebben deelgenomen aan deze reis. Geheel op eigen kosten. Samen met onze reisgenoten hebben we ook deze waterput bezocht. Rianne Moonen, een van de deelnemers beschrijft haar ervaring als volgt.

“In mei 2014 nemen Monique en Leon mij samen met enkele andere donateurs mee naar deze plek. Ver van de drukte van grote steden, met mensen die echt samen leven, van dag tot dag, omdat hun toekomst maar weinig zekerheid biedt. Die elke bijzondere gebeurtenis, hoe klein ook, aangrijpen om samen te vieren met dans en zang. Zo geven zij onze groep vreemde ‘witten’ een hartverwarmend welkom. Veel van de gezinnen zijn vertegenwoordigd en tonen vol trots hún waterput. Werkt het nog allemaal? Ja, maar het cement onder het eeuwig stromende water is inmiddels flink weggesleten. Of Stichting Peramiho hier iets aan kan doen? Jazeker! Niet door een nieuwe dure zak cement te kopen, zoals wordt gevraagd. Maar door nog eens voor te rekenen hoe je met een eenvoudig systeem van kleine bijdragen door de watergebruikers kan zorgen voor een reserve, waarmee je dit soort onderhoud zelf kunt bekostigen. En dan zie je hulp die echt het verschil maakt!”